کارگران ایرانی شاغل در عراق گرفتار مسائل و مشکلات متعددی هستند و رسیدگی به وضعیت آنها نیاز به همبستگی همه‌جانبه‌ای دارد که در شرایط کنونی وجود ندارد.

یک استاد دانشگاه گفت: بخش قابل توجهی از ثروت مردم به دست عده‌ی خاصی افتاده و چون نمی‌توانیم از آن‌ها این ثروت را بگیریم روی حداقل دستمزدِ گروه‌های ضعیف جامعه چانه‌زنی می‌کنیم.

اخیرا تعدادی از نمایندگان مجلس پای طرحی را امضا زده‌اند که بر مبنای آن، کارگاه روستایی از شمول ماده ۴۱ قانون کار خارج می‌شوند اما واقعیت این است که آثار این طرح بسیار گسترده است. در واقع این طرح تنها «نوک کوه یخ» را پیش چشم کارگران می‌گذارد.

نمایندگان محترم قبل از امضای اینگونه طرح ها، باید نظر تشکل‌های عالی کارگری را بپرسند و با نمایندگان کارگران مشورت کنند؛ امروز می‌بینیم که خیریه‌ها جای «خان‌ها و ارباب ها» را گرفته‌اند؛ اثباتش هم سخت نیست، چراکه وکلای ملت، دستان پینه بسته قالیبافان را نمی‌بینند و صرفا سود کارفرمایان دیده می‌شود.

در مهرماه درصد پوشش دستمزد ۳۵.۳۶ درصد رسیده است درواقع حداقل دستمزد کمتر از ۴۰ درصد هزینه سبد معیشت را پوشش می‌دهد و با این حساب، برای تنها ۱۰.۶ روز از ماه کافیست.

به گفته‌ی مدیرعامل یکی از شرکت‌های واقع در شهرک صنعتی اشتهارد، از خرداد ماه تا امروز که در نیمه‌ی شهریورماه قرار داریم، کارخانه‌های واقع در این شهرک، روزی ۷ تا ۸ ساعت و بعضا ۱۲ ساعت با قطعیِ برق مواجه بوده‌اند.

علی خدایی می‌گوید: ما از دولت جدید توقع داریم زیر بار برنامه‌های تعدیلیِ به اصطلاح کارآفرینان و سودجویان نروند و در ارائه طرح‌ها و برنامه‌ها با نمایندگان کارگران مشورت کنند؛ ما انتظار داریم صدای کارگران باشند نه صدای کارفرمایان و سرمایه‌داران.