اعضای هیات رئیسه فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی با سید صولت مرتضوی (وزیر تعاون، کار ورفاه اجتماعی) دیدار و گفتگو کردند.

حسن صادقی گفت: ما احساس خطر می‌کنیم، ما احساس می‌کنیم جریانی پشت پرده می‌خواهد درمان ما را به ناکجاآباد ببرد. جریانی به دنبال این است که مراکز ملکی ما را به مراکز آموزشی تبدیل کنند. ما با این تفکر مخالفیم و از خشت خشت اموال خود دفاع می‌کنیم.

رئیس اتحادیه‌ی پیشکسوتان جامعه‌ی کارگری بر این باور است که پدیده‌ای به نام «بیمه‌ی تکمیلی» مانند موریانه، پیکره‌ی نحیفِ قانون الزام تامین اجتماعی را از درون می‌خورد و در نهایت از این قانون فقط پوسته‌ی پوکی برجای می‌ماند که ممکن است مسئولان بهانه بگیرند و آن را در زباله‌دان تاریخ بیندازند.

هم سیاست‌گذاری‌های دولتی‌ها و به طور مشخص وزارت بهداشت و درمان و هم نحوه‌ی عملکرد و سیاست‌گذاری در سازمان تامین اجتماعی، هر دو در افول سطح خدمات درمانی ارائه شده به دهک‌های فرودست و تورم سنگین این خدمات مقصر بوده‌اند.

یک فعال کارگری گفت: بیمه‌های تکمیلی در واقع زیرِ خاک کردنِ اصلِ حقوق بازنشستگان در زمینه‌ی درمان است. اصل، درمانِ رایگان است و نه چیزی کمتر.

یک فعال صنفی بازنشستگان از سطح نازل خدمات بیمه تکمیلی انتقاد کرد.

سیدمحمد صالحی می‌گوید: چرا بازنشسته باید از درمان رایگان که حق قانونی‌اش است، محروم باشد؛ حق بیمه‌ای که سی سال پرداخته‌ایم اگر هنگام پیری و مریضی به کارمان نیاید، دیگر چه زمانی قرار است به درد بخورد و موثر باشد؟

کارگران به امید آنکه در دوران بیماریِ خود و خانواده‌شان حداقل از بابتِ هزینه‌های درمان آسایش داشته باشند، بخشی از پول خود را بابت حق بیمه می‌دهند اما به هنگام بیماری چیزی دستِ آن‌ها را نمی‌گیرد.

حالا که دفترچه‌های درمانی کاغذی حذف شده، حالا که مجبوریم پول پای بیمه تکمیلی بپردازیم، لااقل این دو درصد سهم درمان را از حقوق ما بازنشستگان کسر نکنند؛ اینکه خواسته‌ی زیادی نیست.