به گزارش پایگاه خبری کارگر ایرانی «ایونا»، ۱۲ اردیبهشت ماه مصادف است با اول ماه می که در سراسر جهان به عنوان روز جهانی کارگر شناخته می شود و توجه رسانه ها و فعالان عرصه اقتصاد بر این قشرمهم و زحمتکش متمرکز است.
لحظه ای چشمتان را ببندید، شاید همیشه برای رویاپردازی چشمانمان را می بندیم اما اینبار می خواهم کابوسی را تداعی کنم. چشمانتان را ببندید و تصور کنید محله ای که در آن زندگی می کنید بوی جهنم گرفته است. از کنارهرکوچه ای که رد می شوید تلی از زباله روی هم انباشته شده و رد شیرابه های متعفن عرض خیابان ها را طی کرده است. صدای مگس ها و خرمگس ها همه جا به گوش می رسد. خودتان را که به خیابان اصلی می رسانید در دو سوی آن با جوب هایی که لبالب از کارتن و پلاستیک و پسماند پرشده اند روبه رو می شوید. درختان خشکیده با شاخه های زرد و تکیده نیز نه به لانه پرندگان که بیشتر به هیزم های آماده برای آتش می مانند.
در بوستان کوچک محله نیمکت های چرک بسته از فضله پرندگان متروک و واگذاشته سرجایشان نشسته اند و به زمین های تُنک و خشکیده زل زده اند. نه از بازی بچه ها خبری است نه از مهمانان جوان و میانسالی که هر روز برای پیاده روی و گپ زدن و کتاب خواندن به بوستان می آمدند. تا چشم کار می کند فضای زرد و بی روحی به جای فضای سبز برجای مانده و به جای بوی گل های تازه و بازی زنبورها و شاپرک ها فقط کلاغ ها خودنمایی می کنند.
نمی خواهم بیش از این اذیت شوید، چشمانتان را باز کنید. خدارا شکر که فقط تصوری دردناک و زشت و کابوس وار بود و هیچ کدام حقیقت ندارند. شکر بابت اینکه وقتی از خانه پا بیرون می گذاریم کوچه و خیابان ها و محله مان از همیشه تمیزتر است و بوی بهار را در آن استشمام می کنیم. شکر که تپه های زباله را نمی بینیم و ایستگاه های اتوبوس همچنان زیرسایه درختان سرسبز زندگی می کنند. شکر که صدای بازی و شادی کودکان دربوستان کوچک محله به گوش می رسد و زنان و مردان جوان و میانسال می آیند و می روند و نفسی تازه می کنند و تا چشم کار می کند سبزی و خرمی و زندگی دیده می شود. و شکر بابت اینکه هستند مهربانان و زحمتکشانی که شب ها و نیمه شب ها وقتی ما در خانه هایمان مشغول استراحتیم شهر را برای میزبانی فردای ما آماده می کنند. نه می گذارند زباله ای روی دل کوچه ها بماند و نه جوب ها کثیف باشند. همان ها که برای کارشان نه سد زمستان و برف و باران وجود دارد و نه تابستان و گرمایش! زحمت کشانی که وقتی نیمه شب صدای جارویشان از کوچه به گوش می رسد یعنی زندگی با آرامش و امنیت ادامه دارد و شهر منتظر آغاز یک زندگی جدید است.
و خدارا شکر هستند سبزپوشانی که بوستان و پارک های شهر را چون گوهر و زمردی سبز نگهداری می کنند. همان ها که قبل از اینکه شهر بیدار شود برسر کارشان حاضرند و وقتی شهر می خوابد از کار فارغ می شوند. همان ها که اگر نباشند بوستان ها و فضای سبز از رونق می افتند و می شوند همان متروکه ای که تصورش کردیم.
شاید لازم باشد امسال همزمان با هفته کار و کارگر بیش از همیشه قدرعزیزانی که به عنوان پاکبان، پیک بهداشت، رفتگر و باغبان در شهرمان مشغول کار و خدمت هستند بدانیم و ارج نهیم. حقیقتا اگر حال زندگی و دل این عزیزان خوب باشد، حال شهر و جامعه خوب است. همان کلام ارزشمندی که رهبر انقلاب در دیدار اخیر خود با جامعه کارگری بیان کرده و گفتند: همه توجّه داشته باشند که بهبود حال جامعه‌ی کارگری تأثیر بزرگی در بهبود حال کلّ جامعه دارد. اگر تلاشی انجام بگیرد، کاری انجام بگیرد که حال جامعه‌ی کارگری خوب بشود، معنایش این است که حال نصف جامعه‌ی کشور خوب شده؛ این چیز خیلی مهمّی است.
توجه به « امنیت شغلی»، « بیمه» و « ایمنی کار» از نکاتی بود که ایشان برای بهبود حال جامعه کارگری روی آن تاکید کردند. همان هایی که به گفته شهردار قم در نگاه اقتصادی بخش پیمانکاری ممکن است به آن‌ها کم توجهی شود و لازمه رفع این مشکل نظارت دقیق بر عملکرد پیمانکاران شهرداری قم است. زحمتکشانی که به گفته دکتر سید مرتضی سقائیان نژاد، تلاش برای افزایش سطح رفاهی و معیشتی شان امری ضروری است و نظارت بر عملکرد پیمانکار علاوه بر حسن انجام کار باید به مسائل کارگری نیز تعمیم داده شود و از حقوق کارگران توسط مدیران شهرداری دفاع جدی صورت گیرد.
