زهرا امیرمحمدی نویسنده و شاعر اهل استان کرمان، در گفت وگو با پایگاه خبری ایونا، با اشاره به آخرین کتاب چاپ شده از خودش، گفت: آخرین کتاب من، با عنوان «دور افتاده» مجموعه اشعارم هست که هم شامل شعر کلاسیک می شود هم شعر نو در آن آمده است.
وی افزود: در این کتاب گاهی با زبان مادرانه، برای کودکان کار نوشته ام و شعر سروده ام؛ حقیقت این است که من بارها با یادآوری دردهای کودکان کار، سخت گریسته ام و آرزو داشته و دارم که کاش نان، به اندازه گرسنگی تمامی کودکان کار، در سفره ام بود؛ همچنین، بارها با یادآوری کفش های پاره کودکان کار و هجوم سرما به پاهای آنان، دلم لرزیده است.
این شاعر اضافه کرد: در کتاب دور افتاده، علاوه بر شعر برای کودکان کار به زبان مادرانه، شعرهایی در مایه های عاشقانه و عارفانه و نیز شعرهایی با رویکرد پرداختن به مسائل مختلف اجتماعی وجود دارد.
این نویسنده کرمانی، خاطرنشان کرد: البته پیش از چاپ این کتاب شعرم، چند اثر دیگر نیز تألیف کرده بودم که دو اثر مشترک بود؛ یکی بنام «گل های داوودی» و دیگری بنام «تجمع بیش از یک نفر»؛ یعنی این دو کتاب با مشارکت بنده و نویسندگان دیگر تألیف شده بودند.
خانم امیرمحمدی یادآور شد: کتاب دیگری تحت عنوان «خاطرات زخمی» نیز در دست چاپ هست که رویکرد آن اجتماعی و پرداختن به معضل اعتیاد و آسیب های پس از آن است.
خاطرنشان می شود که زهرا امیرمحمدی نویسنده و شاعر معاصر ایرانی، که در حال حاضر در شغل معلمی مشغول به فعالیت است، متولد جنوب استان کرمان بوده و در خانواده ای شعر دوست و شعردان متولد شده است.
خانم امیرمحمدی در یکی از مصاحبه هایش با روزنامه های کشور، می گوید: از زمانی که به یاد دارم، بساط شعرخوانی و مشاعره در خانواده ام به راه بوده است و این گونه بود که شعر با وجودم عجین شد.
این شاعر اهل استان کرمان، در ادامه مصاحبه خود، اضافه کرد: دغدغه ام در سرودن شعرها، بیش از هرچیز بیان دردهای جامعه است و این که دردی را به صورت موزون بنگارم و از راه شاعری و به زبان شعر، زخمی از زخم های جامعه و مردم را التیام ببخشم.
