اگر فرض بگیریم، تعداد کارگران فضای مجازی امروز در کشور حدود یک میلیون نفر است و اگر قرار را بر این بگذاریم که ۷۵ درصد این شاغلان سرپرست خانوار هستند، می‌توانیم ادعا کنیم حداقل ۲ میلیون نفر از جمعیت کشور راهی برای ارتزاق جز کارِ کارمزدی یا پورسانتی در فضای مجازی ندارند. حال سوال پیش می‌آید که چرا یک میلیون نفر از کارگران کشور باید در شرایطی شبیه بیگاری بدون دستمزد ثابت و بیمه کار کنند اما همیشه نگران آینده باشند؟

حداقل ۲۳ میلیون نفر تنها در آمریکای لاتین و کارائیب به دورکاری اینترنتی روی آورده‌اند، در حالی که حدود ۵۶۰ میلیون نفر (حدود یک پنجم کل ۳میلیارد شاغل جهان) در سراسر جهان این کار را انجام می‌دهند.